Prognozowanie rozwoju epidemii COVID-19 może stanowić istotne wsparcie procesu decyzyjnego mającego na celu ograniczenie transmisji zakażeń koronawirusem SARS-CoV-2.
Wyniki modelowania pozwalają również na właściwe zarządzanie ryzykiem związanym z wystąpieniem ognisk zachorowań na COVID-19.
Jednym z kluczowych działań niezbędnych do opracowania modelu prognostycznego jest dostarczenie danych na temat przebiegu epidemii COVID-19, co pozwala na identyfikację wzorców transmisji zakażeń oraz kalibrację modeli prognostycznych.
Z uwagi na przebieg zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2, które w około 30-40% przypadków może przebiegać całkowicie bezobjawowo, naukowcy na całym świecie zadają sobie pytanie, jaka jest realna skala zakażeń koronawirusem SARS-CoV-2.
Dostępne metody diagnostyki zakażeń koronawirusem SARS-CoV-2 oparte są na dwóch mechanizmach diagnostycznych: (1) wykryciu fragmentu wirusa (RNA lub białka wirusa) w próbce pobranej od osoby podejrzewanej o zakażenie lub (2) wykryciu elementów odpowiedzi immunologicznej (przeciwciała) u człowieka podejrzewanego o zakażenie koronawirusem.
Obecnie dostępne są trzy grupy metod diagnostycznych mające na celu potwierdzenie obecnego lub przebytego zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2: (1) testy genetyczne (RT-PCR); (2) testy antygenowe; oraz (3) badania serologiczne.
Testy genetyczne i testy antygenowe są obecnie powszechnie wykorzystywane w diagnostyce aktywnych zakażeń koronawirusem SARS-CoV-2. Z perspektywy oszacowania realnej liczby zakażeń w populacji, istotne wydają się być wyniki badań serologicznych.
Zarówno CDC, ECDC i WHO wskazują, że testy serologiczne mogą być stosowane w badaniach naukowych (badania epidemiologiczne) lub nadzorze sanitarno-epidemiologicznym do monitorowania dynamiki propagacji wirusa w populacji ogólnej – obecność przeciwciał świadczy o przebytym zakażeniu, w przeciwieństwie do testów RT-PCR i testów antygenowych wskazujących na obecne zakażenie. Takie badania nazywane są „badaniami seroprewalencji”. Seroprewalencja rośnie wraz z czasem transmisji wirusa w populacji.
Na potrzeby prognostycznego modelowania epidemii COVID-19, zespół naukowców realizujących projekt ProME przygotował opracowanie obecnie dostępnych metod badań przesiewowych jak również dokonał analizy danych naukowych na temat seroprewalencji w Polsce i na świecie. Zaobserwowano, że liczba badań dotyczących seroprewalencji, jak również badań przesiewowych, których wyniki publikowano w recenzowanych czasopismach naukowych jest istotnie ograniczona. Regularnie prowadzone badania seroprewalencji w jasno zdefiniowanej populacji (miasto, powiat, gmina, zakład pracy) mogą pozwolić na monitorowanie dynamiki rozwoju epidemii i szacowanie realnej liczby zakażeń. Na podstawie przeprowadzonej analizy wydaje się, że należy rozważyć zainicjowanie europejskiego badania seroepidemiologicznego, we współpracy i koordynacji z ECDC.
Zapoznaj się z pełną wersją raportu
01 marca 2021
